Als bestuur van onze tourclub vinden wij veiligheid een belangrijk onderwerp. Gebruik daarom op de fiets je gezond verstand en luister naar instructies die worden gegeven (bv. door een wegkapitein). Tevens hanteren we de, door de NTFU opgestelde, volgende basisafspraken:

• Er wordt als groep gereden. Dus samen uit, samen thuis.
• Er wordt rekening gehouden met nieuwe deelnemers in de groep.
• De voorste fietsers waarschuwen andere weggebruikers tijdig en vriendelijk. Geef signalen door naar achteren.
• Als iemand het tempo niet aan kan laat de wegkapitein de betreffende persoon op de tweede rij fietsen en/of wordt het tempo aangepast.
• Bij een klim wachten we bovenaan tot de laatste boven is (niet meteen weer vertrekken gun ook de laatste dat hij of zij op adem komt).
• Er wordt altijd met de handen op of bij de remmen gereden.
• Je voert niet rijdend, achterom kijkend een gesprek.
• Nooit abrupt van richting veranderen of remmen, maar langzaam uitrijden.
• Als men in de berm rijdt niet de weg/het fietspad weer oprijden maar remmen en stoppen en voorzichtig de weg weer op gaan.
• Niet mobiel bellen (of ander apparatuur bedienen) tijdens het fietsen.
• Wees alert en blijf geconcentreerd.
• Elke fietser wordt geacht persoonlijke gegevens (identificatie) bij zich te dragen.
• Drink en eet op tijd, maar wel op een rustig moment.
• Bij pech (bijvoorbeeld lek} rijdt iedereen naar een veilige plek. Ga, indien mogelijk, van de weg of fietspad af. Er wordt gewacht en geholpen bij de reparatie.
• De tochten zijn geen wedstrijden, je houdt je aan de verkeersregels.
• Ga uit van groepen van maximaal 14 personen
• Bij twijfel over de richting rustig rechtdoor fietsen (indien mogelijk).
• ledereen wordt geacht te fietsen op een goed onderhouden fiets.

Voor het geval dat er mensen meegaan die voor het eerst in een groep rijden, hierbij de meest voorkomende tekens die gegeven worden:

• Als er gestopt moet worden geven de voorrijders een stopteken met de arm recht omhoog en roepen “STOP”. De groep geeft het stopteken door naar achter.
• Als de weg vrij is, roepen de voorrijders "VRIJ”. De groep geeft het door naar achter.
• Bij rechtsaf of linksaf: voorrijder met arm naar rechts of links en roept “LINKS / RECHTS”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij obstakel rechts van de weg of inhalen van mede weggebruiker: de voorrijders roepen duidelijk “VOOR”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij obstakel links van de weg of tegenligger: voorrijders roepen duidelijk “TEGEN”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij obstakels in of op het wegdek wordt luid de naam van het obstakel groepen (bijvoorbeeld "PAAL") en met de arm naar beneden naar het obstakel gewezen. De groep geeft de roep door naar achter.
• Wordt er “RITSEN” geroepen dan dient men achter elkaar te rijden. De groep geeft de roep door naar achter.
• Indien de groep wordt ingehaald (fietser, auto, o.i.d.) roep dan luid “ACHTER”. De groep geeft de roep door naar voren.
• Zijn er technische problemen roep dan luid "LEK”.

Op 23 december was de bedoeling om de TCY Midwinterrit te rijden. De route zou ons leiden naar Brielle, waar een koffiestop zou zijn en na afloop een kop ertensoep bij Rianne en Herman thuis. Het liep echter heel anders ;-)

's Ochtends werden we wakker geblazen door de harde windstoten en al snel werd duidelijk dat een veilige rit er niet in zou zitten. Deze ging dan ook helaas niet door. Maar Rianne had een veel beter idee, een heuse "Snertparty" bij hun thuis. De pan soep moest op!!

Een gezelschap IJsselrenners heeft vervolgens van een heerlijke lunch gebruik gemaakt. Een reusachtige pan heerlijke eigengemaakte snert, katenspek, roggebrood en stokbrood. Allemaal zeer goed verzorgd door Rianne en Herman. 

Namens ons allemaal heel erg bedankt voor dit leuke initiatief. Het was lekker en vooral heel erg gezellig.   

Voor de foto's van de snertparty zie: https://www.ijsselrenners.nl/fotos

Ook dit jaar gaat weer een flink aantal IJsselrenners de uitdaging aan om de mediofondo c.q. grandfondo van Les 3 Ballons te fietsen. De mediofondo is 93 Km met 2200 hm. De grandfondo is 178 Km met ruim 4000 hm. 

De start is vanuit Ronchamps en daarom hebben we wederom als uitvalsbasis gekozen voor camping Les Ballastieres. 

Wil je graag mee, laat het even weten aan het bestuur. Er is nog extra plaats gereserveerd op de camping.  Maar wees er snel bij!!

Organisatie: https://les3ballons.com/en/

Camping: https://www.campingdesballastieres.com

Beste IJsselrenners,

Omdat we elkaar wat minder zullen gaan zien, gaan we wel nog op een veilige en gezellige manier het jaar uit! 'TCY - Samen het jaar uit' staat namelijk voor de deur. Dit online event bestaat eruit dat we samen fietsen via allerlei platformen naar eigen keuze (bijvoorbeeld Zwift, Tacx, RGT Cycling, Rouvy etc.) en in een gezamenlijke online videocall met elkaar kunnen bijpraten. Zo sporten we gezellig samen vanuit de eigen woonkamer. Dit evenement zal doorgaan op woensdag 29/12 van 20u tot 21u. Aanmelden kan via Socie en je kan aansluiten via de link:

Link voor videogesprek: https://meet.google.com/fop-mcjv-hbu

Hopelijk tot volgende week woensdag!

Eindelijk, Zaterdag 28 Augustus de beruchte Capelle challenge. Lang nagedacht of ik wel mee zou doen want dat opstaan om 5:00hr en dan gelijk een bord pasta naar binnen werken is niet echt wat past bij mijn karakter. Helemaal niet als de buren ook nog besluiten om een party te houden waarbij, achteraf blijkt dat er 4 politiebusjes met bemanning nodig bleken om de party te beëindigen. Leuk de dynamiek van de stad.

Vlug de spullen gepakt en op de fiets naar het Ei, de vaste honk van de IJsselrenners. In tegenstelling tot mijzelf zag iedereen er fris en fruitig uit en spatte het enthousiasme om te starten er bij allen af. Beetje socializen en de, ‘het is wel eind” verhalen aan horen waarbij voor enkele zo’n afstand toch wel de “maidentrip” was. Dus een test voor sommigen en voor anderen een routine klus. In totaal verschenen er ongeveer 20 renners aan de start maar vanwege de veiligheid en om andere weggebruikers niet van last te zijn besloten we in twee groepen te vertrekken. Tussen de groepen was een vertrektijd van ongeveer 10 minuten. Elk van de groepen bestond uit renners die voor de 180 km gingen en die voor de 300 gingen. 

Om 6:30 gingen we als eerste groep op de pedalen staan. We hadden afgesproken om de cruise control op een 29 a 30 km/hr te houden maar stiekem gingen we toch wat harder. Die hete adem van de tweede groep voelden wij natuurlijk en wilde zeker zijn dat ze ons niet gingen passeren. De tocht verliep eigenlijk voorspoedig. We hadden een licht windje in de rug of schuin achter en de A-renners van de IJsselrenners deden het kopwerk. René opperde om een vast kop groepje van vier A-renners, die met de sterkste benen, het werk te laten doen om de dames hun krachten te laten sparen maar waar ik als man en sub A-renner ook stiekem van profiteerde want de (tegen-)wind zou aantrekken later op de dag.

Zo rond de lunch reden we aan op Rijsbergen alwaar de koffie en taart al op ons stond te wachten bij de familie Huijbregts. In het zicht van onze pauze ontwikkelde Irene zoveel “pedalpower” dat ze haar ketting gewoon doormidden trapte en daar stonden we. Bij deze pech kon een flinke regenbui er ook nog bij en zoiets wordt altijd de wet van Murphy genoemd. Gelukkig waren er allerlei helpende handjes maar moest de fiets van Irene toch in de fiets ambulance van Imca en naar de plaatselijke fietsen EHBO alwaar een nieuwe glimmende ketting en cassette werd gemonteerd. Geen slecht verjaardagscadeau zo voor haar want ze was die dag jarig.

De gehele groep fietste vervolgens naar de koffie en Irene met haar helpers arriveerde niet veel later. De verzorging bij de familie Huijbregts was super en na een afstand van 110 km viel het niet mee om de luxe tuinstoel te verlaten om weer richting het noorden te fietsen, wetende dat we eigenlijk alleen maar een flinke tegenwind (4-5 Beaufort) zouden hebben. Ons groepje bestaande uit drie dames en vier heren nam afscheid van de 300 km ploeg en wij vertrokken richting Zevenbergen.  

Ook dit ging wel voorspoedig op een lekke band na, maar die was eigenlijk zo gefixed. De wind was wel sterk maar we zaten nog wel in de luwte van wat bebouwing dus het ging wel in een redelijk tempo. Helaas was daar de Moerdijkbrug. Wel een brug waar je het einde van kon zien maar hoog boven het water en vol in de wind dwaalde mijn gedachten af naar de 300 km groep en de Zeelandbrug. Die ligt nog verder naar het westen waar het nog harder waaide en ik was ineens blij met dat korte Moerdijk bruggetje. Eigenlijk maar een soort plankje over de sloot.  

Na de brug vervolgde wij onze weg over het nieuwe fietspad langs de Dordtsche kil op weg naar de twee tunnels. Eerst de Kil tunnel en toen de Heinenoordtunnel. Ik merkte dat mijn energie wel een beetje op begon te raken en fietste een beetje achteraan in ons mini peloton wetende dat de van Brienenoord ook nog in het verschiet lag. Het laatste deel van de route was vertrouwd en behoort tot de standaard route van de IJsselrenners. Enkele die-hards hadden nog zoveel energie om de van Brienenoord te bestormen en ik dacht, die gaan in 2022 voor de 300 km editie. Moe en voldaan kwamen we aan bij ons Ei. Even een fotomomentje en toen aan de drank. Heerlijk om al om 15:30 zo te filosoferen over waar zouden onze vrienden van de 300 km ploeg zijn.

Thuis zag ik dat mijn afstand 210 km was met een gemiddelde van 27.1 km/hr. Ik heb mijn zoon van 21 jaar (doet alles met de auto) maar even verteld dat de gemiddelde leeftijd van onze groep ruim, maar dan ook echt ruim boven de 30 ligt en dat deze vrouwen en mannen hun fiets pakken en gewoon gaan trappen en dan niet met ’n een of ander hulpmotortje. Ik kijk al uit naar de 2022 editie en wil iedereen bedanken voor de organisatie en de supportactiviteiten.

Ilja 

Zaterdag 28 Augustus, dé dag van het jaar voor de grootste uitdaging van het wielerseizoen voor de IJsselrenners, de C5C challenge over een afstand van 302 km.

Met maar liefst 17 enthousiaste deelnemers stonden we om 07:00 aan de start bij L’oeuf van de C3C & C5C challenge, de eerste 110 km werd er gereden in 2 groepen onder de bezielende leiding van wegkapiteins Wilfried & René.

De eerste 110km verliepen prima met ons 1e fotomomentje bij Sprang-Capelle, gemaakt door een aardige meneer die graag een foto van die gekke wielrenners wilde maken en met mooi weer en niet al te veel wind, maar helaas niet geheel zonder mechanische problemen. Drie lekke banden, waarvan 1 in de buurt van een fietsenmaker” Peter” wat een geluk kan een fietser hebben en een gebroken ketting , wat een kracht heeft die Irene toch! Gelukkig ging het net even los met de regen. Hendrik ging in de stromende regen druk aan de gang samen met Ilja & wat later monteur Geert. Ondanks alle inspanningen en zwarte handen lukte het niet om de ketting te repareren, maar gelukkig was onze trouwe begeleidster Brigitte met de auto in de buurt om zo met de kapotte fiets van Irene op de drager naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker te rijden. Daar is de fiets weer als nieuw hersteld en Irene kon haar 2e deel van haar C3C challenge gelukkig afmaken. 

Dit alles na de stop bij de altijd gastvrije familie Huijbrechts, die weer eigen gemaakte worstenbroodjes,aardbeientaart en koffie voor ons hadden klaarstaan. Dit doen zij ieder jaar weer geheel vrijwillig, dit jaar zelfs 2 keer!   Wat een weelde voor ons als fietsers.

Na de stop werd de groep van 17 opgesplitst, 7 IJsselrenners gingen de uitdaging aan om de C3C uit te rijden en 10 IJsselrenners om de C5C   te voltooien. Maar pas nadat we waren uitgezwaaid door de familie Huijbrechts, Imca & Brigitte en elkaar allemaal succes en een veilig vervolg van de rit hadden toegewenst.

Daar gingen we met z’n tienen, wetende dat we de aankomende 70 km nog niet de wind volledig tegen zouden hebben. Eerst nog een stukje door Nederland vanuit Rijsbergen langs het ouderlijke huis van Wilfried zijn ouders en dan richting België, Kapellen Brasschaat, het tempo zat er goed in op de smalle fietspaden in Brasschaat, op naar het inmiddels 2e foto momentje   bij het station KAPELLEN waar Thomas in zijn beste Vlaams een lieve dame vroeg om een foto van de 10 musketiers te trekken. Thomas wist gelijk waar het over ging……

Daarna weer vol goede moed verder en op richting de kust van Zeeland op het altijd lekker lopende platgewalste schelpenpad met om om onze oren vliegende steentjes tikkend tegen onze stalen, uhhh Carbon racers langs de Schelde over een afstand van zo’n 20 km met al een stuk meer wind, nog steeds niet altijd geheel tegen maar we wisten wat ons te wachten stond de laatste 100 km van de rit.   Vanaf de Schelde richting Goes , na alweer ons 3e fotomomentje bij Kapelle-Biezelinge . In Goes hebben wij  onze 2e tussenstop bij de altijd decadente maar leuke golfbaan waar we een lekkere verlate lunch kregen welke werd aangeboden door het bestuur van de IJsselrenners, wat een vermogende wielerclub hebben wij toch haha. Na deze lekkere versnapering was het echter al 17:00 uur en hadden we nog 100 km voor de wielen, het werd krap kwa tijd, wetende dat het om 21:00 uur donker werd, en toen…voordat we we de rit wilden vervolgen , een lekke band voor Mieke. Daar ging onze nog broze hoop tegen beter weten in dat we nog voor donker thuis zouden zijn. Voor ons als eensgezinde IJsselrenners geen probleem, nieuwe band erin , oppompen die handel en verder, het ging alleen niet zo soepel, dat gold ook voor de band van Mieke, binnenband erin, er weer uit …..,Inmiddels was het c.a. 17:45 en nog steeds 100 km te gaan, ons vooraf gestelde tijdschema konden we vergeten, dat was echter al een tijdje bij een ieder doorgedrongen. Natuurlijk gingen we vol goede moed richting de Zeelandbrug, wetende en reeds al merkend dat we de stevige windkracht 4-5 , volgens Mieke windkracht “ 3000” , en zo voelde het ook op de brug, jongens wat een wind, kramp in de handen van het stevig vasthouden van het stuur om maar niet tegen het rechts van ons liggende muurtje aan te komen. Toen kwam er ook nog tijdens onze eerste honderden meters op de brug een wielrenner met dik 50 km per uur ons tegemoet, dan weet je, dit wordt beuken tegen de wind in. Twee waaiers gemaakt maar door de smalte van het fietspad was ook dat lastig en waaier 1 verdween uit het zicht, dan maar verder met een kleinere waaier die ook weer uiteen viel, het was zwaar terwijl de witte koppen op het water stonden. De 5 kilometer voelde als “never ending” maar daar kwam het einde in zicht, dat was een echte opluchting al moesten we nog steeds zo’n 80 km afleggen. Daarna door naar 4e foto momentje, Capelle (Shouwen-Duiveland), het ondergelopen gebied tijdens de watersnoodramp weten de gidsen Wilfried en René ons te vertellen.

Vanaf daar weer verder, benen voelen al een tijdje als beton maar nog maar zo’n 60-70 te gaan, een groot rondje Vlist, ohhh is dat alles, dat rijden we zo vaak zeggen we tegen elkaar. Vanaf daar op karakter, goede moed en niet al te beste benen meer in een goed tempo en compact rijdend , met voorop in de strijd René, Wilfried, Mieke & Sebastiaan de laatste uurtjes op de fiets richting het eindstation Capelle aan den IJssel. Voordat we in Capelle aan den ijssel arriveren eerst nog even over de Brug bij Numansdorp, dan nog door de Heinenoord tunnel die voelt als de Mont Ventoux na 270 km. Als kers op de niet meer verse taart nog de Brienenoordbrug op weg naar ons laatste fotomomentje, nr 5, Capelle aan den IJssel, de cirkel is na 300 km weer rond. 

De laatste kilometers moe maar voldaan naar ons start en eindpunt L’oeuf, waar we worden opgewacht en binnengehaald door clubleden en natuurlijk onze vaste begeleidsters van de dag, Brigitte & Imca. 

Het was weer een prachtige editie en één om niet te vergeten, op naar volgend jaar!

Gr

Mike

We zijn nu ook weer actief op Facebook en op Instagram. Schroom u niet om deze pagina's te liken en volgen, en deel het met je vrienden. Zo worden we als Ijsselrenners weer net iets presenter. De website is ook van een update voorzien, hij ziet er weer gelikt uit. Vanaf nu kunnen jullie ook daar de routes terugvinden, die je wel via de computer dient te downloaden. Dit maakt het allemaal iets sneller en handiger, een mooie stap vooruit.